De afgelopen 20 jaar heb ik honderden lezingen mogen geven in binnen- en buitenland. Duizenden mensen heb ik kennis mogen laten maken met een van mijn passies; graancirkels. Dat maakt me dankbaar. Ik heb dit altijd met veel plezier en overgave gedaan en mocht mooie mensen ontmoeten en fijne gesprekken hebben. Tijdens mijn lezingen heb ik het altijd belangrijk gevonden dat mensen hun eigen mening mogen vormen en ben ik eerlijk geweest, ook al was dat soms confronterend voor het publiek. Ik sta met mijn voeten in de modder en mystificeer niet.
Onlangs heb ik mijn laatste lezing gegeven. Daar liggen een aantal redenen aan ten grondslag.
– Er zitten niet genoeg uren in een dag om alles te doen wat ik wil. Met een baan in het onderwijs en een eigen webshop waarmee ik ook naar beurzen ga, ontbreekt het me aan de tijd (en energie) om ‘s avonds uren te rijden om een lezing te geven. – – De absurd idiote benzineprijzen helpen ook niet erg mee om een eerlijke prijs te bedingen voor een lezing.
– Helaas is het ook zo dat er enorme polariteit is ontstaan binnen de graancirkel community. Waar mensen het vroeger met elkaar eens waren dat ze het niet altijd met elkaar eens hoefden te zijn, is er nu veel haat en nijd onderling. Daar wil ik geen deel van uitmaken. Het is ook helemaal niet erg om je mening over dit onderwerp bij te stellen. In de loop der jaren ben ik ook anders over dingen gaan denken. Veel mensen lijden aan cognitieve dissonantie en hebben er grote moeite mee om de waarheid onder ogen te zien. Graancirkels dóen iets met mensen, dat blijft interessant om te zien. Ik blijf de graancirkels wel volgen, blijf de mensen ontmoeten en naar Engeland gaan. Alleen de lezingen stoppen, er zijn genoeg andere mensen die willen vertellen wat het publiek horen wil.