Graancirkelseizoen 2019

Nog nooit in de geschiedenis van de graancirkels waren er zó weinig formaties te vinden in wat normaal gesproken de bakermat van het fenomeen is; Wiltshire in zuidwest Engeland.

 Hoewel de velden in Wiltshire op het moment van schrijven in een zeer rap tempo geoogst worden, is er een kleine kans dat er nog een graancirkel zal verschijnen. Dit in tegenstelling tot het zeer droge seizoen van 2018 toen de velden in de laatste week van juli al grotendeels van hun graan ontdaan waren.

De graancirkel enthousiastelingen hopen dit van harte want nog nooit in de geschiedenis van de graancirkels waren er zó weinig formaties te vinden in wat normaal gesproken de bakermat van het fenomeen is: Wiltshire in zuidwest Engeland.

Het seizoen kwam dit jaar ook laat op gang. Meestal wordt de eerste graancirkel in april gemeld. Dit jaar was dat pas op 22 mei en opvallend hierbij was dat er niet één formatie verscheen in koolzaad. Normaal gesproken is dit het eerste gewas waarin we een graancirkel aantreffen, simpelweg omdat dit het eerste gewas is dat rijpt op de velden. Een formatie in een van de knalgele velden vol koolzaad is een prachtig gezicht en vanwege de kwetsbaarheid van de stengels zeker de moeite waard om nader te onderzoeken of er menselijke activiteit heeft plaatsgevonden om zo iets meer te kunnen zeggen over de mogelijke oorsprong van het ontstaan van de formatie.

Konden we 20 jaar geleden jaarlijks uitkijken naar gemiddeld 120 formaties per seizoen, tegenwoordig zijn dat er aanzienlijk minder. Naarmate de jaren verstreken nam het aantal graancirkels dat verscheen af. Tussen 2002 en 2016 verschenen er gemiddeld een kleine 70 graancirkels per seizoen in de velden. De laatste jaren nam dat nog verder af met als dieptepunt 2019; slechts 17 formaties werden er gemeld in Engeland, waarvan 10 niet eens te vinden waren in Wiltshire maar in Hampshire. Nu is het niet altijd zo dat kwantiteit te verkiezen is boven kwaliteit of complexiteit. Ook in een kleine of een eenvoudige graancirkel kan het gewas prachtig zijn neergelegd en/of een bijzonder patroon hebben. Helaas is het tegenwoordig zo dat de informatie waar de graancirkels liggen niet graag meer wordt gedeeld en dat verreweg de meeste boeren er faliekant op tegen zijn dat hun veld betreden wordt. Het gebeurt regelmatig dat de boeren de graancirkel er direct uitmaaien als ze vernemen dat er een in hun veld ligt.  Zodoende is het bijna onmogelijk geworden om gedegen grondonderzoek te doen.

De enige mogelijkheid om een graancirkel dan te kunnen bewonderen is vanuit de lucht of de foto’s te bekijken op het internet. Een flink aantal mensen bestuurt tegenwoordig een drone om luchtopnamen te maken maar dat is niet overal toegestaan omdat het een gebied is waar veel militaire activiteit is. Een andere mogelijkheid om de graancirkels van bovenaf te bewonderen is om een vlucht te maken met een microlight, een prachtige maar kostbare ervaring.

Als er vroeger een gerucht was dat er een nieuwe graancirkel lag, dan werd een kleine groep onderzoekers daarvan op de hoogte gesteld die zich direct naar het veld spoedden om grondonderzoek te doen. Er werd dan gekeken naar de vorm, er werd gemeten, de legging werd bestudeerd en allerlei details werden in kaart gebracht en gearchiveerd. Vervolgens werd deze informatie binnen afzienbare tijd gedeeld op ‘the CropCircleConnector’ (een internationale website waarop informatie over graancirkels te vinden is) zodat de rest van de wereld hiervan kennis kon nemen. Vervolgens gingen de liefhebbers dan naar het veld waar de boer soms een collectebus had neergezet voor een kleine bijdrage en waar bezoekers zich hielden aan de ongeschreven regels in het veld: in de tractorsporen lopen, geen afval achterlaten, etc. Tegenwoordig gaat dat helaas anders. De informatie van een nieuwe graancirkel wordt doorgegeven aan slechts 2 dronepiloten die bij zonsopkomst hun foto’s gaan maken en dit vervolgens een dag stilhouden. Zij geven geen toestemming om hun beeldmateriaal te delen vóór de zon is ondergegaan. Zodoende is de graancirkel minstens een dag oud voor men hiervan afweet en is ook de boer inmiddels op de hoogte van wat er zich in zijn veld bevindt. Voor het publiek dan belangstelling kan tonen en een bezoek kan brengen aan deze graancirkel, is hij vaak al uitgemaaid of staat er een bord aan de rand van het veld met de waarschuwing dat de formatie zal worden uitgemaaid als iemand het veld betreedt en dat de politie zal worden ingeschakeld. Iets wat ik zelf heb kunnen aanschouwen bij het veld in Barton Stacey. De boer was heel vriendelijk naar ons toe maar wilde ook voor geld zijn veld niet openstellen. Hij was bang dat er dan in volgende jaren meer graancirkels in zijn veld zouden verschijnen. Deze boer had de politie gebeld nadat een aantal toeristen zijn veld was ingegaan en daarbij schade hadden aangebracht aan het gewas door hier dwars doorheen te lopen. Toen de politie erbij kwam, konden we hen iets meer vertellen over de formatie en zij waren erg enthousiast over de formatie die in het veld lag. Iets wat de boer deed lachen alsof hij kiespijn had.

Ook is het tweemaal voorgekomen dat er melding werd gemaakt van een nieuwe graancirkel zonder dat de locatie werd vrijgegeven. De afbeelding was onduidelijk gemaakt om te voorkomen dat men het veld zou herkennen. Tot op de dag van vandaag is niet bekend hoe die formaties er precies uitzagen en waar ze zich bevonden.

‘Farmer of the year’

 Volgens vele bezoekers van graancirkels verdient de boer van het veld bij Clearwood, nabij Warminster, de titel ‘Farmer of the year’. Deze boer, die de legging van het gewas in de graancirkel bijzonder

vond, besloot dat het geen zin had om geïnteresseerden te weren uit zijn veld. Om dit te bewerkstelligen zou hij de hele dag aan de rand van het veld moeten staan en hij besloot dat hij die tijd net zo goed kon gebruiken om leuke gesprekken te hebben en wat geld te verdienen. Voor 5 pond per persoon stelde hij zijn veld open en om de veiligheid van de bezoekers te garanderen, door te voorkomen dat zij in de berm moesten parkeren langs een drukke, doorgaande weg, mocht men zelfs op zijn land parkeren waar hij als gatekeeper het hek voor elke bezoeker persoonlijk opendeed. Binnen een dag had hij al 2 keer de opbrengst van het verloren gegane gewas in de graancirkel terugverdiend en uiteindelijk hield hij er een leuk bedrag aan over. Een initiatief dat door vele bezoekers erg werd gewaardeerd en waarvan we hopen dat andere boeren in de regio dit zullen gaan overnemen.

Graancirkels verschijnen al jaren wereldwijd en opvallend was dat er dit jaar zeer veel formaties verschenen in Frankrijk. Tot half juli lag Frankrijk zelfs aan kop met het aantal formaties dat daar verscheen. In totaal verschenen er 16 formaties in Frankrijk, een land dat er vorig jaar niet een had. Ook het aantal formaties in Nederland bleef erg achter in aantal. Slechts 4 werden er gemeld waar dit er in vorige jaren aanzienlijk meer waren.

Men mag en kan niet meer uitsluiten dat een groot aantal graancirkels door mensen worden gemaakt.

Dat graancirkels een enorme aantrekkingskracht hebben op mensen blijkt wel uit het grote aantal bezoekers dat jaarlijks van over de hele wereld afreist om een bezoek te brengen aan Wiltshire. Ook de populariteit van de graancirkel(gerelateerde) conferenties en de geweldige expositie in Honey Street van Monique Klinkenbergh tonen dit aan. Ook treft men regelmatig cameraploegen aan die documentaires maken over het onderwerp. De meest opvallende verschijning dit jaar was een Chinese ploeg die de documentaire in oktober zal uitzenden. Het is te verwachten dat er de komende jaren veel Chinese bezoekers zullen zijn.

Het is moeilijk te verklaren waarom er dit jaar zo weinig graancirkels verschenen in Wiltshire. Men mag en kan niet meer uitsluiten dat een groot aantal graancirkels door mensen worden gemaakt. Inmiddels is er veel bewijs te vinden dat aantoont dat bepaalde formaties gemaakt zijn door mensen. Het ontstaan van graancirkels levert altijd heftige discussies op; mensen die denken dat alle graancirkels door mensen worden gemaakt tegenover mensen die geloven dat alle graancirkels een andere (buitenaardse?) oorsprong hebben. Via sociale media wordt hierover behoorlijk gevochten en helaas niet op een erg nette manier. Men kan het simpelweg niet eens zijn over het feit dat ze het niet eens zijn met elkaar. Inmiddels ben ik bijna 20 jaar bezig met graancirkels en ben ik tot de conclusie gekomen dat de oorsprong van graancirkels er niet toe doet. Ik geloof dat het effect van een graancirkel en de geometrie die zich daarin bevindt hetzelfde is, ongeacht door wat of wie die wordt gemaakt. Er zijn zeer veel getuigenissen van menselijke cirkelmakers die aantonen dat dingen nooit toevallig zijn, ook zij hebben bijzondere ervaringen in het veld gehad. Het gaat er mijns inziens dan ook niet om wie de graancirkel maakt, waarom, wanneer en hoe ze verschijnen maar om WAT ze met je doen. Dat is voor iedereen verschillend maar altijd de moeite waard. Om te kunnen genieten van formaties in een prachtig landschap, nabij oude, heilige plaatsen, de vele voorbeelden van synchroniciteit en in aanraking te komen met mensen van over de hele wereld die dezelfde interesse hebben, blijft het voor mij een prachtig fenomeen waarvoor ik jaarlijks blijf afreizen naar Engeland en waarover ik in mijn vele lezingen graag mag vertellen.