Wat doen Graancirkels met jou?

Ook deze zomer zullen er weer veel mensen reikhalzend uitkijken naar de verschijning van prachtige vormen in de graanvelden over de hele wereld en zullen velen de berichtgeving via de diverse media over het verschijnen van nieuwe formaties angstvallig in de gaten houden om misschien zelf een bezoek te kunnen gaan brengen aan een Graancirkel om te ervaren hoe het is om je in een van deze, al dan niet mysterieuze, verschijningen te bevinden die tussen april en september verschijnen in de velden.

Hoewel Graancirkels zich tegenwoordig mogen verheugen op een grote belangstelling, is het geen fenomeen van de tegenwoordige tijd. Via oude overleveringen, zoals een houtgravure uit 1678, bekend als The Mowing Devil, weten we dat Graancirkels al eeuwenlang voorkomen en ze duiken regelmatig op in oude mythen en legenden. Toen het fenomeen zich vanaf de jaren 70 regelmatig liet zien in Zuidwest Engeland is een aantal mensen serieus onderzoek gaan doen en zijn er vele experimenten gedaan. Aan hen is het te danken dat deze Graancirkels goed zijn gedocumenteerd. Hoewel Graancirkels een wereldwijd fenomeen zijn, zijn verreweg de meeste Graancirkels te vinden in de graanvelden van het graafschap Wiltshire in Zuidwest Engeland. Dit graafschap is bij velen bekend doordat er zich talloze archeologisch interessante plekken bevinden waaronder de steencirkels van Avebury en Stonehenge. Het aantal Graancirkels dat per jaar verschijnt wisselt en is niet te voorspellen. In de jaren 90 en rond de millenniumwisseling verschenen er, alleen al in Engeland, tussen de 70 en 140 formaties per jaar die van een uitzonderlijke schoonheid waren. In deze periode ontdekte men ook dat er bijzondere geometrische-  en wiskundige patronen zijn terug te vinden in deze vormen in het veld en werd er regelmatig wetenschappelijk onderzoek gedaan waaruit bleek dat niet alle Graancirkels door mensen gemaakt konden zijn. Wetenschappelijk onderzoek is duur en aangezien er geen subsidies of fondsen zijn die dit bekostigen wordt dit nog maar mondjesmaat gedaan in Engeland. Serieuze onderzoekers gaan echter nog wel steeds op zoek naar anomalieën (afwijkingen in de gewassen) die met het blote oog waarneembaar zijn. Het is hiervoor zaak dat men vroeg na het verschijnen van een Graancirkel in het veld is omdat er dan nog geen bewijsmateriaal is vertrapt door andere bezoekers. Het kan zijn dat je dan o.a. gebogen- of afgesneden stengels aantreft, schroeiplekken of ontplofte knopen (een verdikking in de stengel) die erop wijzen dat er een sterke energie aan het werk is geweest en die duiden op een andere ontstaansvorm dan menselijke activiteit. Over hoe de formaties gecreëerd worden zijn vele theorieën in omloop; plasmavortexen, Gaia-theoriën, ufo’s, aliëns, mensenhanden en de kracht van de gedachte, alles passeert de revue en vele hebben een kern van waarheid in zich. Dit leidt dikwijls tot discussies tussen liefhebbers onderling waarbij niemand met zekerheid kan zeggen wat het nu werkelijk is dat Graancirkels creëert. Wel denkt men inmiddels te weten dat de reden dat Graancirkels verreweg het vaakst voorkomen in Wiltshire te maken heeft met het grote aantal sterke energielijnen in de aarde die we kennen als leylijnen in de bodem en de samenstelling van de bodem. Die bodem bestaat voornamelijk uit het poreuze gesteente kalk waardoor het water in de bodem als geleider voor een zekere energie, die we herkennen uit verschillende laboratoria resultaten, kan fungeren die de Graancirkels creëert.

Tegenwoordig verschijnen er jaarlijks ongeveer 30 Graancirkels in de velden van Wiltshire, dat is minder dan voorgaande jaren. Veel mensen speculeren over de reden van de afname maar feit is dat niemand een sluitend antwoord heeft. In de loop der jaren hebben we kunnen ervaren dat de Cirkelmakers een zekere mate van intelligentie hebben en daardoor mogen we ervan uitgaan dat er een plan is en hoopt men dat het aantal weer zal toenemen in de komende jaren én dat de boeren meer toestemming zullen geven om de velden te betreden, hetgeen op dit moment niet altijd het geval is.

Het aantal Graancirkels dat verschijnt mag dan zijn afgenomen, de belangstelling van het publiek is enorm gestegen. Voor veel mensen staat een bezoek aan een Graancirkel op hun bucket-list om zelf te kunnen ervaren wat ze met je doen. Via talloze boeken en Dvd’s over het onderwerp, het bijwonen van symposia en lezingen en het bezoeken van exposities over Graancirkels is het mogelijk een goed beeld te vormen over alle aspecten van dit boeiende onderwerp.

Ook in Nederland verschijnen er met grote regelmaat cirkels in de velden, gemiddeld tussen de 10 en 15 per jaar. Was dit in vroeger jaren nog verspreid door heel Nederland, de laatste jaren concentreert dit zich voornamelijk in Noord-Brabant, in de velden rond de gemeente Hoeven. De afbeeldingen die men hier vindt zijn eenvoudiger van uiterlijk en trekken vele bezoekers die, mét toestemming van de boer, graag een poosje verblijven in het veld. Op dit moment wordt er in Nederland serieus onderzoek gedaan naar het effect van de energie die Graancirkels creëert op de gewassen en is er zelfs een nieuw ras tarwe gekweekt dat een aanzienlijk grotere opbrengst per vierkante meter heeft.

Voor veel mensen is een bezoek aan een Graancirkel een bijzondere ervaring. In al de jaren dat ik me hiermee bezig houd heb ik talloze formaties in binnen- en buitenland bezocht en daarbij viel het me op dat de beleving voor eenieder persoonlijk en anders is. Voor mij is het belangrijk dat iedereen open-minded en eerlijk een formatie betreedt en daar zelf zijn mening vormt en zich niet laat leiden door wat men elders heeft gelezen of gehoord. Niet alle Graancirkels zullen een gevoel van euforie oproepen, in tegendeel; sommige formaties kunnen je een onbestemd gevoel bezorgen maar over het algemeen overheersen de gevoelens van verwondering. Verwondering over het bijzondere fenomeen waarin men zich op dat moment bevindt of naar kijkt. Een verwondering die men in het dagelijks leven niet altijd meer bewust is omdat we veel vanzelfsprekend aannemen.

Graancirkels, de naam zegt het al, zijn vaak cirkelvormig. Een cirkel is de ultieme vorm van het Zelf zoals we dat kennen uit de psychologie. Een cirkel is ook een veilige plek die binnen houdt wat binnen mag blijven en buiten sluit wat buiten moet blijven, een plek die de mens tot inkeer brengt, gelijk het werken met mandala’s. Veel mensen krijgen een prettig gevoel bij het kleuren of maken van mandala’s. Ze beelden onbewust het goddelijke uit en maken contact met het heilige deel van de psyche, van eenheid en bewustzijn. Het is een reflectie van dat deel in de psyche dat wordt herontdekt en dat kan leiden naar zelfheling en gezondheid, naar het innerlijke via instinctieve impulsen en creëert orde en harmonie. Graancirkels kunnen dit effect ook hebben op mensen. Voor velen die kennis hebben gemaakt met het fenomeen zal hun denkwijze daarna niet meer hetzelfde zijn. In eerste instantie zullen veel mensen vol ongeloof kijken naar deze bijzondere creaties in het veld en vervolgens volgt er vaak eerst een fase van ontkenning (mensen hebben dit gedaan), gevolgd door een fase waarin men op zoek gaat naar een rationele verklaring. Door de ratio een hoofdrol te laten spelen gaan we voorbij aan het bijzondere en magische om ons heen. Dat is een gevolg van de maatschappij waarin we leven die voornamelijk Patriarchaal is.

Deze inzichten kwamen voor mij na de manifestatie van een Graancirkel in 2008. In een lokale winkel had ik een zilveren hangertje gekocht van de Oer godin en samen met een kennis heb ik de cirkelmakers gevraagd of deze vorm in de velden mocht verschijnen. Na een aantal dagen bleek dat het geval. Is dat toeval of wilde de verschijning van de Godin iets duidelijk maken? Voor veel Graancirkels geldt dat de interpretatie sterk persoonlijk is maar naar mijn mening zit hier wel degelijk meer achter. Er is een directe link tussen de verering van de Moeder-Godin zoals ze, als levensbrenger, vereerd werd in oude culturen, en het graan dat mensen al eeuwenlang voedt. Die verering blijkt uit talloze gevonden vrouwfiguren met vruchtbare kenmerken zoals dikke borsten, billen en buik en die op vele plaatsen gevonden zijn en tot 40.000 jaar oud kunnen zijn. Ook kent elke cultuur zijn eigen Godin, denk daarbij o.a. aan Isis, Inanna, Demeter, Ceres, enz. De Graancirkelgodin die verscheen in 2008 is een oproep voor ons om bewuster te kijken naar wat er om ons heen gebeurt. Het is een ‘wake-up call’ die ons toont dat we veel zijn kwijtgeraakt en laat zien dat er weer contact moet komen met ons Zelf, de aarde en ons lichaam en dat we terug mogen grijpen op een aantal kenmerken van de Matriarchale samenleving zoals we die ooit gekend hebben en die gekenmerkt wordt door meer empathisch en intuïtief gedrag.

Door Graancirkels alleen maar te bestuderen en te willen verklaren gaan we voorbij aan de schoonheid en de magie van het fenomeen. We stellen constant de verkeerde vragen betreffende Graancirkels: Wie maakt ze, Waarom verschijnen ze, Hoe worden ze gemaakt terwijl de juiste vraag moet zijn: Wat. Wat doen Graancirkels met jou? Ben je in staat om ze met een open-mind te ontvangen en durf je het aan om je zienswijze te veranderen? Veranderingen zijn nooit makkelijk en kosten moeite maar het resultaat zal de moeite waard zijn.  De Grieken kennen Kairos: dat is de juiste tijd voor een metamorfose en onbewuste verandering. Kairos is het meest geschikte moment om een doel te bereiken. In mijn lezingen vertel ik dat de Graancirkels een middel kunnen zijn om je daarbij te helpen.

Dit artikel verscheen eerder in een uitgave van Koorddanser in de juni/juli editie van 2016